วิธีการทำบุญให้เกิดสัมฤทธิ์ผล

        พระพุทธเจ้าทรงแสดงที่มาแห่งบุญไว้ ๓ ประการย่อๆ คือ

๑. บุญเกิดจากการให้ทาน

๒ บุญเกิดจากการรักษาศีล

๓. บุญเกิดจากการภาวนาอบรมจิตใจ

                การสร้างความดีทุกประการนั้นล้วนเป็นแหล่งของการเกิดผลบุญกุศลทั้งสิ้น แล้วก่อให้เกิดอานิสงค์ที่จะสร้างความสำเร็จในชีวิตได้ทุกเรื่อง

                บุญอันเกิดจากการ ให้ทานพระภิกษุสงฆ์หรือให้ของแก่ใครไม่ว่าจะให้ของแก่ พ่อแม่ พี่น้อง ญาติมิตร แม้เอาอาหารให้สัตว์ได้กิน ขณะนั้นจะเกิดกระแสบุญเป็นแสงเรืองรองแผ่ออกจากตัวผู้ให้ทันที และเพียงไม่กี่วินาที แสงนี้จะพุ่งหายขึ้นไปเบื้องบนแล้วสะสมเป็นกองบุญของผู้ให้อยู่บนเทวโลก ดังนั้นจึงขอเน้นย้ำหลักสำคัญที่สุดว่า ขณะของหลุดจากมือเมื่อใส่บาตร/ถวายของพระสงฆ์ หรือให้ของแก่ใครก็ตาม เราต้องรีบอธิษฐานจิตแผ่บุญทันที หรือตอนพระสวด “ยะถาสัพพี” ก็กรวดน้ำแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้ผู้ล่วงลับ หรือผู้ที่เราต้องการให้ในทันทีทันใดว่า “บุญนี้จงเป็นของเทวดาผู้รักษาตัวข้าพเจ้า หรือบุญนี้จงเป็นของเจ้ากรรมนายเวรของข้าพเจ้า หรือบุญนี้จงเป็นของเทวดา ภูติ-ผี-ปีศาจ-เปรต-ครุฑ-นาค-ยักษ์ ที่สถิตอยู่ในสถานบ้านเรือนของข้าพเจ้า” เป็นต้น

                บุญอันเกิดจากการภาวนา ให้อธิษฐานแผ่เมตตาก่อนเช่น “ขอบุญที่เกิดจากการภาวนาต่อไปนี้ ถึงแก่เจ้ากรรมนายเวรที่ทำให้ข้าพเจ้าเจ็บป่วย (เป็นอะไร) หรือจะให้ใครก็ให้อธิษฐานเอาเอง”  แล้วก็เริ่มภาวนาได้เลย หลังจากเลิกภาวนาก็ให้อุทิศบุญนี้ไปอีกครั้งหนึ่ง บุญที่เกิดจากการภาวนานี้ จะมีพลานุภาพแรงยิ่งกว่าบุญจากการให้ทานมาก ฉะนั้นพวกภูตผีชั้นต่ำมักรับไม่ค่อยได้ เราต้องเปิดช่องไว้ก่อนภาวนา เขาจะได้เตรียมรับตามกำลังความสามารของตนเอง เพราะหากให้ตอนที่ภาวนาเสร็จ ก็เปรียบเหมือนเราปล่อยน้ำที่พุ่งแรง แต่เขาเอาภาชนะที่ไม่เหมาะสมมารับ เขาจะรับไม่ได้เนื่องจากกำลังจิตของเขาไม่แข็งแรงพอ หากเราอธิษฐานเปิดให้เขาเตรียมตัวไว้ก่อนก็เหมือนเปิดก๊อกน้ำค่อยๆ ใครภาชนะน้อยก็เอามาตวงรับตามกำลังที่เขามี แต่สำหรับเทวดาบุญหนักศักดิ์ใหญ่ ท่านสามารถรับบุญใหญ่หลังภาวนาได้อยู่แล้ว เปรียบเหมือนท่านมีโอ่งมีถังขนาดใหญ่สำหรับรองรับน้ำที่พุ่งออกมานั่นเอง

                บุเกิดจาการรักษาศีล การทำบุญด้วยการตั้งใจรักษาศีลก็ย่อมเกิดกุศลขึ้นเช่นกัน ทุกครั้งที่ระลึกถึงศีล ตัวเองรักษาดีแล้ว ไม่ด่างพร้อย ก็สามารถอธิษฐานส่งบุญได้ว่า “บุญที่ข้าพเจ้าได้รักษาศีลนี้จงถึงแก่.......” หรือในการทำความดีทุกอย่าง แม้แต่ การพูดให้เขามีสติคิดดี การได้ช่วยเหลือคน การได้ทำสารธารณประโยชน์  ส่วนรวมย่อมก่อให้เกิดความปีติดีใจ นั้นแหละคือบุญให้รีบอธิษฐานจิตและแผ่บุญส่งถึงผู้ที่เราต้อการทันที

..................................