หลักแห่งการบำเพ็ญธรรม
๑๐ ประการ
๑. ตั้งปณิธาน
ก่อนทำกิจจิตมุ่งมั่นมีจุดหมาย จึงลงแรงทุ่มเทไปอย่างมีหวัง
ดั่งปณิธานตั้งไว้ยิ่งมีพลัง รวบรวมจิตศรัทธาขลังมุ่งมั่นไป
๒. รักษาศีล
รักษาศีลยู่ในกฎบทข้อห้าม ทุกชั่วยามมิอาจผ่านทางสายธรรม
ยับยั้งใจกายวาจาการกระทำ เป็นผู้นำเหล่าเวไนยเลียนแบบเอย
๓. จิตอ่อนน้อม
น้อมจิตต่ำคู่บำเพ็ญอยู่เป็นนิจ มิเคยคิดอยู่สูงข่มผู้ใด
ยิ่งคล้อยต่ำยิ่งชี้ชัดเมตตาไซร้ รับรองด้วยใจไสวชนขานนาม
๔. สำรวมสาม (กาย วาจา ใจ)
ผู้บำเพ็ญปฏิบัติตนอยู่ในธรรม วาจาคำสำรวมทุกเวลา
คิดก่อนพูดมิกล่าวร้ายผู้ใดหนา จึงสมญาผู้บำเพ็ญเช่นวันนี้
๕. ขันติ
ใช้ขันติยับยั้งพายุใจ ให้สงบมิหวั่นไหวใจอดทน
ยอมถอยหลังมิแข็งขันจิตผ่อนปรน จึงชนะใจคนที่ตนวอน
๖. ขยันหมั่นเพียร
หนักก็เอาเบาก็สู้คู่ใจรัก จิตประจักษ์ความสุขใจงานที่ทำ
แรกขยันอาจลำบากต้องกตรากตรำ หลังขมผ่านหวานชดเชยได้กลับคืน
๗. เมตตาจิต
จิตโพธิมีแต่ให้มิหวังผล เมตตาดลบันดาลสุขแก่ผู้ให้
กายและใจมีแต่ให้แก่เวไนย ยอมอภัยนี่คือหลักเมตตาจิต
๘. มั่นคงเด็ดเดี่ยวa
จิตเพียงหนึ่งทุ่มเทใจให้แก่ธรรม มิฝักใฝ่นำตัวตนให้หลงวน
ด้วยมั่นคงกับจุดหมายมิสับสน ฝ่าฟันพ้นหลากปัญหาเด็ดเดี่ยวจริง
๙. ใจใฝ่ธรรม
หมั่นศึกษาหลักพระธรรมเป็นพื้นฐาน หากเกียจคร้านดวงปัญญาฤาสร้างเสริม
อ่านแล้วคิดคิดแล้วทำจิตดีเริ่ม เปลี่ยนแปลงเดิมที่เลวร้ายด้วยใฝ่ธรรม
๑๐. รู้ผิดรู้ชอบ
ฟังธรรมมาเกิดปัญญารู้ผิดชอบ จิตรรอบคอบตัดสินความตามเหตุผล
มิหลงผิดเดินตามทางกฎกรรมวน หลีกห่างพ้นวังมายารู้ชอบเอย ฯ
.............................